Książka w pewnym sensie rewolucyjna ale z drugiej strony tak bardzo oczywista! Autor książki szeroko opisuje aspekt szacunku do dzieci, traktowania je z godnością, tak jak traktujemy siebie i innych dorosłych. Wiele zagadnień poruszanych przez Jespera Juula jest mi znanych i w dużej mierze Autor tylko usystematyzował to co czułam w podświadomości. Oczywiście wiedza teoretyczna to jedno ale nie wystarczy przeczytać książki aby stać się lepszym. Trzeba wiedzę wprowadzić do praktycznego zastosowania. Jestem przekonana, że wielu rodziców wie jak powinno traktować się dzieci ale nie mają odwagi albo/i znajdują się pod presją otoczenia i działają tak a nie inaczej albo po prosty im się nie chce. Treść tej książki nie przewróciła mojego światopoglądu do góry nogami ale dała motywację do działania aby nie popełniać błędów moich rodziców (którzy traktowali mnie dobrze ale nie tak jak powinno się), aby moje dziecko za kilka lat nie musiało przysięgać sobie w myślach "nigdy nie będę taka jak moja matka". Jak wielu z Was dźwięczy taka obietnica w głowie?
Od zaledwie kilku tygodni stosuję sugestię Juula ale już widzę efekty, na prawdę uspokoiłam się ja i moja córka i łatwiej jest mi osiągać cele choć czasem trwa to dłużej (np. ubieranie się czy dobrowolne kładzenie się spać).
Kwestia szacunku, takiego prawdziwego, głębokiego, bezwarunkowego poruszana przez Juula jest zbieżna z myślą przewodnią książek psychologicznych Beaty Pawlikowskiej jak również porażającej w swej prawdziwości "Wychowanie bez kar i nagród" - Alfie Kohn.
W książce Kohna jest postawione pytanie czy możemy zbić dziecko bezkarnie tylko dlatego, że jest to lepsze niż zabicie go?
Polecam KAŻDEMU, nie tylko rodzicom, aby zapoznali się z argumentami w/w autorów.