Najlepsze były te stare, PRL-owskie gofrownice, co się je odwracało po nalaniu ciasta o 180 stopni - piekły gofry holenderskie, te w krateczkę, jak w budkach z goframi ;) Była taka w moim domu rodzinnym - the best! Piekła gofry aż piszczały!

Teraz też można dostać gofrownice podobne do tamtych, ale drogie pieruńsko (jakieś 300zł) a do tego jakość pieczenia niesprawdzona (niewiadomo czy są aż tak fajne, jak tamte).

Ze współczesnymi gofrownicami miałam do czynienia dwa razy. Jedną kupili rodzice do domku letniskowego - porażka, gotowała gofry, a nie piekła. Drugą widziałam u przyjaciółki - ten sam problem. Gofry ugotowane.

Obie współczesne gofrownice miały przeciętną moc, stara PRL-owska to był "mocarz" - wiedziałam więc że ta moc to sprawa dość kluczowa i czym więcej Watt tym lepiej - tym bardziej upieczone (chrupkie) i tym mniej ugotowane goferki.

Lidlowa gofrownica spadła mi z nieba. Moc 1200W - czyli sporo. Cena 39zł - na tyle mało że można zaryzykować. No więc kupiłam.

Gofrownica piecze goferki w kształcie serduszek. Są one cienkie, coś między waflami a goframi. Powłoka antyadhezyjna na razie działa: nic się nie przykleja. Sama gofrownica jest raczej niewielka. Połączenie między górną a dolną częścią jest jakieś takie "niedopracowane" - są luzy.

Piecze dość równomiernie. Ma regulację temperatury - zazwyczaj daję na 3-4 (4 to najwięcej ile można ustawić). Zdarza się że gofry "piszczą" podczas pieczenia - to dobrze ;) Gofry są takie średnio chrupiące (chyba że się mocniej przypiecze), ale dają radę. Grunt że cokolwiek chrupią, konkurencyjne gofrownice gotują ciasto na parze ;)

Ogólnie gofrownica nie dorasta do pięt tamtej PRL-owskiej, ale można nią upiec gofry. Jak ktoś nie piecze gofrów na popis, tylko tak-o, na deser dla męża i dziecka, to styknie ;)

Po prostu daje radę ;)