Krem zamknięty jest w czerwonej tubce o pojemności 100 ml. Czyli standardowe opakowanie dla większości kremów do rąk. Szata graficzna jest utrzymana w czerwonej, dość minimalistycznej kolorystyce. Moim zdaniem wygląda to dość elegancko i zachęca do zakupu. Na opakowaniu możemy poczytać co nam obiecuje producent, jak należy stosować krem oraz jaki jest jego skład. A ten jest zachęcający, krem zawiera kilka olejków: arganowy, migdałowy czy też awokado, pantenol oraz mocznik. Znajdziemy tutaj też sylikon, jednak jest on daleko w składzie.

Konsystencja kosmetyku jest także typowa. Biały, średnio gęsty krem. Dobrze się rozprowadza po dłoniach i dość sprawnie się wchłania. Pozostawia leciutką warstwę ochronną. Nie zawsze mi ona odpowiednia, jednak nie jest to taka typowa, klejąca warstwa. Aż tak dużego problemu nie robi. Krem ma przyjemny, lekko kwiatowy zapach. Trzeba przybliżyć dłonie do nosa aby go poczuć, nie unosi się w powietrzu, nie roztacza dookoła. Przy niektórych kremach czuć z odległości kilku metrów, że ktoś właśnie posmarował dłonie. Tutaj tego nie ma.

Na początku napisałam, że krem określam jako trudny. Bo tak jest. Nie zrobił na mnie takiego wrażenia jak balsam. Zrobił na mnie dziwne wrażenie. Nie zauważyłam spełnienia obietnic. Moja skóra nie jest intensywnie nawilżona czy też bardziej elastyczna. Nawilżenie jest niewielkie, jak przeciętnego kremu do rąk. Czasem mimo zastosowania kremu skóra nadal jest szorstka. Krem natomiast uczynił coś czego w ogóle się nie spodziewałam. Moje paznokcie zwariowały. Od kiedy stosuję ten krem, nie dość, że poprawił się ich stan i stały się mniej łamliwe to w dodatku zaczęły rosnąć jak szalone. Jestem naprawdę pod wrażeniem, bo kondycja moich paznokci była co najwyżej średnia.